Νερό, γρασίδι και ανθρωπιά: τα γνωστικά όρια της Τεχνητής Νοημοσύνης

Ο ποταμός Purus πηγάζει από τους παγετώνες των Άνδεων του Περού και μεταφέρει το νερό του στον ποταμό Αμαζόνιο μετά από περισσότερα από τρεις χιλιάδες διακόσια χιλιόμετρα.

Υπάρχουν κοινότητες που ζουν κατά μήκος αυτού του ποταμού, αρκετά μίλια από τις όχθες του για να αποφύγουν τις πλημμύρες, εν μέσω τεράστιων επίπεδων περιοχών στις οποίες βρέχει συνεχώς για πολλούς μήνες το χρόνο.

Υπάρχουν ομάδες 10, 50, 100 ατόμων και ακόμη περισσότεροι που εκπλήσσονται όταν πάνε στην πόλη και βλέπουν ότι μπορείς να μετακινηθείς από τη μια χώρα στην άλλη χωρίς να πλέεις στο ποτάμι.

Κατά μήκος του Purus, κάπου στις βραζιλιάνικες όχθες του, μακριά από οτιδήποτε θα μπορούσε να ονομαστεί «δρόμος» ή «πόλη», είναι αγκυροβολημένο το Barco Hospital, ένα πλωτό κλινικό νοσοκομείο.

Ο πιο σκοτεινός ποταμός στον κόσμο βρίσκεται στο Κονγκό: η πρώτη μελέτη για το Ρούκι
Bossa Nova ως AI, αποτέλεσμα μιας αρχαίας και ευρέως διαδεδομένης ευρηματικότητας

Ένα νοσοκομείο στον Αμαζόνιο μας θυμίζει ποιοι είμαστε

Στο πλοίο ζει η Antonia López González, μια Ισπανίδα γιατρός με εξειδίκευση στις τροπικές ασθένειες, η οποία για περισσότερα από τριάντα χρόνια παρέχει υγειονομική περίθαλψη στους αγροτικούς πληθυσμούς που ζουν κατά μήκος ενός τμήματος του ποταμού αρκετές ημέρες μακριά από την περιφερειακή πρωτεύουσα, το Manaus.

Δεν είναι ιεραπόστολος ούτε εθελόντρια που οδηγείται από οποιαδήποτε αφοσίωση στους αυτόχθονες πληθυσμούς. Είναι γιατρός και επιστήμονας, συγγραφέας θεμελιωδών βιβλίων στον τομέα της, τα οποία ακούγονται σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο από άλλους ειδικούς καθώς και από τον FAO και άλλους διεθνείς οργανισμούς.

Αυτές τις μέρες στην Ιταλία, μιλά για έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο που ξεφεύγει από τις συνήθειές μας στην ενημέρωση και που μπορεί να συνοψιστεί καλά στον τίτλο του τελευταίου του βιβλίου: «Αυτό που δεν ξέρουμε ότι υπάρχει».

Όπως η Purus, το Barco Hospital και το όνομά της.

Η Ελβετία και η Βραζιλία συγκρίνουν την έρευνα και την καινοτομία
Βοηθώντας όλους να γίνουν καλύτεροι: είναι υγεία στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης

Η Antonia López González και η υγεία των ιθαγενών

Η Antonia López González έχει συλλάβει και εργάζεται σε ένα κοινωνικό έργο που συνδέεται με την υγεία αυτών των πληθυσμών, με βάση το γεγονός της δημιουργίας μιας φιγούρας κατοίκου σε αυτές τις τοποθεσίες που μπορούν να παρέχουν ιατρική βοήθεια εκεί, επί τόπου, χωρίς να χρειάζεται να μετακινούνται για μέρες κατά μήκος του Η Purus, καθώς αυτή και η ομάδα της όταν ταξιδεύουν αφήνοντας το Barco και κινούνται με εύθραυστα κανό για ολόκληρες μέρες για να επισκεφτούν τα περίπου διακόσια χωριά που λεκιάζουν άπειρους χώρους χόρτου.

Δύσκολη και πραγματική ζωή, όπου η φιγούρα του “καλό άγριο” ή μερικά «Το καθήκον του δυτικού ανθρώπου απέναντι στους φτωχούς του κόσμου», αλλά μάλλον σεβασμό και επίγνωση της αξιοπρέπειας των άλλων.

Κατά τη διάρκεια αυτών των ταξιδιών, καθώς και σε αυτές τις κοινότητες, δεν είναι δυνατή η χρήση του Διαδικτύου ή του τηλεφωνικού δικτύου.

Ως αποτέλεσμα, όλες αυτές οι δραστηριότητες δεν εμφανίζονται, παρά μόνο οριακά, στα περιεχόμενα που συνθέτουν την τεράστια μάζα ψηφιακών πληροφοριών που περιγράφουν ανθρώπινες και μηχανικές ενέργειες, τόσο τεράστιες ώστε να είναι ακατανόητες.

Νεπάλ: μια αυτόνομη χώρα για τις κρεμαστές και βιώσιμες γέφυρες του
Το να σκέφτεσαι το νερό σημαίνει να σκέφτεσαι το μέλλον: να το συντηρείς και να το διαχειρίζεσαι καλύτερα

Εργαλείο για να κατανοήσουμε την ανθρωπότητα όπως ποτέ άλλοτε

Είναι σαν να κρατάτε μια φωτογραφία κοντά στα μάτια σας: φαίνεται καθαρή μέχρι ένα ορισμένο σημείο, μετά από το οποίο, όταν είστε πολύ κοντά στις κόρες των ματιών σας, δεν μπορείτε πλέον να δείτε τίποτα.

Η Τεχνητή Νοημοσύνη είναι το εργαλείο που χρησιμοποιείται για να κάνει αυτή την εικόνα τόσο λεπτομερή που διαφορετικά θα ήταν κατανοητή στο μυαλό μας ερμηνεύσιμη.

Η ικανότητα καταγραφής δεδομένων, ιδιαίτερα μέσω του διαδικτύου, είναι πολύ ισχυρή και ωστόσο υπάρχουν ελάχιστα ίχνη της Δρ López González, του έργου της Ipiranga ούτε αυτών των ανθρώπων και της ιστορίας, της ζωής, της γνώσης τους.

Αν διαβάζετε και αναρωτιέστε τι χάνεται με αυτόν τον τρόπο, ορίστε ένα παράδειγμα.

Ο Τόνυ, όπως αυτοαποκαλείται για απλότητα ο επιστήμονας, δημιούργησε με την πάροδο του χρόνου ένα κείμενο με τίτλο «Atlas de Dermatopatología Tropical» και το εντελώς άτυπο είναι ότι το έγραψε χρησιμοποιώντας επίσης τις αιωνόβιες χρήσεις των «χαμανών», των σαμάνων των χωριών. .

Αυτό το έκανε όχι πιστεύοντας σε κάποιες από τις μαγικές τους δυνάμεις, αλλά αναλύοντας επιστημονικά ποια δραστικά συστατικά εξάγονται από τα φαρμακευτικά φυτά που χρησιμοποιούν οι σαμάνοι, ώστε να ανακαλύψει τις ιδιότητες και τα αποτελέσματά τους.

Εν ολίγοις, εάν σήμερα το φάρμακο για τις τροπικές ασθένειες που βασίζεται σε στοιχεία μπορεί να εκμεταλλευτεί ορισμένα φάρμακα, είναι επειδή έχει μεταφέρει σε αυτό τη σοφία αυτών των πληθυσμών τόσο μακρινών που εμφανίζονται μόνο σε λίγα ντοκιμαντέρ.

Christian Frutiger: «Η Blue Peace αποτρέπει τους πολέμους και δίνει περισσότερη σταθερότητα»
Ρομπότ Samaria για να θεραπεύσει το σώμα και να ηρεμήσει το πνεύμα;

Αν δεν είμαστε όλοι, δεν θα είμαστε κανείς...

Η τεχνητή νοημοσύνη είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, μια τεχνολογία που θα χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο και η οποία βασίζεται σε ανθρώπινες πρακτικές.

Αν θέλουμε να μετατρέψουμε πραγματικά τη γνώση σε νέους τρόπους για να βοηθήσουμε και να βελτιώσουμε τη ζωή του είδους, τότε πρέπει να γίνει περιεκτική και να μην σπαταλήσει τίποτα από όσα έμαθε ο Homo Sapiens τα τελευταία διακόσιες χιλιάδες χρόνια σε αυτόν τον πλανήτη.

Η δημιουργία ενός καταλόγου όσο το δυνατόν πληρέστερου της ανθρώπινης εμπειρίας δεν είναι μόνο ένας εγκυκλοπαιδικός στόχος, αλλά κυρίως ο τρόπος για κάθε ζωντανό ον να αναπαρασταθεί ως τέτοιος, όχι μόνο ως συσσώρευση ψηφιακά εγγεγραμμένων ενεργειών, βιβλίων γραμμένων στις πιο διαδεδομένες γλώσσες , των δογμάτων αποτελούν μόνο ένα μέρος του κόσμου αλλά ως αναντικατάστατο μέρος της ανθρωπότητας.

Οποιαδήποτε έλλειψη με αυτή την έννοια θα καταστήσει πιο πιθανό ότι η χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης θα μπορούσε να γίνει μείωση της γνώσης και στοιχείο διάκρισης μεταξύ πολιτισμών και γνώσης.

Βιωσιμότητα της εξορυκτικής βιομηχανίας: μια ολοένα και πιο επείγουσα πρόκληση
Στη σημερινή μελαγχολία, απολίθωμα της ηθικής που χάσαμε