Edoardo Volpi Kellermann: «Τα συναισθήματα και η τεχνολογία βρίσκονται στο επίκεντρο»

Γεννημένος το έτος του Δράκου, Edoardo Volpi Kellermann (ανά αιώνα Edoardo Volpi, γιος της Cecilia Kellermann, με τη σειρά του κληρονόμος ενός σημαντικού στρατηγού του Ναπολέοντα) ορίζει τον εαυτό του «Ένας τύπος γεμάτος έργα που κατά καιρούς καταφέρνει να πραγματοποιήσει».
Μουσικός, συνθέτης, λέκτορας, επιστήμονας επικοινωνίας, ειδικός στην Πληροφορική, καθώς και αρθρογράφος του Innovando.News, από το 2010 εργάζεται στη σύνταξη του «The Montecristo Project», ενός κύκλου μυθιστορημάτων που με τη σειρά του προέρχεται από μια ιστορία του 1993.
Απόφοιτος πιάνου, εργάστηκε για τέσσερις δεκαετίες στον τομέα της Πληροφορικής τόσο στο μέτωπο των πολυμέσων όσο και στην επικοινωνία (ήταν υπεύθυνος, μεταξύ άλλων, για τα CRMs των Disney Italia, Borsa Italiana, Ferrari Store, Eurisko Audinet Sinottica).
Από το 2014 διδάσκει μουσική στο Γυμνάσιο, το Υπουργείο Παιδείας, Πανεπιστημίου και Επιστημονικής Έρευνας υπενθύμισε στον εαυτό του ότι είχε κερδίσει έναν διαγωνισμό μόλις είκοσι τρία χρόνια νωρίτερα.
Αυτήν τη στιγμή είναι αφοσιωμένος στο σχεδιασμό νέων προσεγγίσεων για την ανάγνωση και τη γραφή, με παράδειγμα τον εισαγωγικό τόμο «Η πρώτη αποικία» της περιπέτειας πολλών βιβλίων του «The Montecristo Project».
Χάρη σε μια συνέντευξη με τον συγγραφέα από το Λιβόρνο, ανακαλύπτουμε το "backoffice" ενός έργου με τόσο μακρά διαδικασία και ενδιαφέρουσες τεχνικές προεκτάσεις, και προσπαθούμε να εμβαθύνουμε ορισμένες πτυχές της πλοκής και πώς εξελίχθηκε μετά από πολλά χρόνια δουλειάς.

«The Montecristo Project – The First Colony»; Ένα βιβλίο-κόσμος

Σε προηγούμενη συνέντευξη, αναφέρατε ότι έπρεπε να κατασκευαστεί μια πραγματική εφαρμογή για να χειριστεί την πολυπλοκότητα της πλοκής και τον αριθμό των χαρακτήρων. Μπορείτε να μας πείτε κάτι παραπάνω;

«Όταν άρχισα να γράφω το μυθιστόρημα, είχα την πρόθεση να «στήσω» τα γεγονότα της ιστορίας – που ήταν μια μικρή ιστορία, 40.000 χαρακτήρες – περίπου στα μισά της ιστορίας, η οποία ξεκινά μερικά χρόνια πριν από το κύριο γεγονός. Στη συνέχεια, η πλοκή ξέφυγε λίγο, χωρίστηκε σε τρία ή τέσσερα κύρια σκέλη και εμφανίστηκαν κυριολεκτικά νέοι και απροσδόκητοι χαρακτήρες. Αρχικά χρησιμοποίησα Σελίδες από την Apple, κάτι που μου έδωσε το αναμφισβήτητο πλεονέκτημα να μπορώ να εργάζομαι ειρηνικά εν κινήσει στο iPad μου και στη συνέχεια να συγχρονίζω την εργασία μου στο Mac μου όταν επέστρεψα σπίτι (τώρα είναι ένας αρκετά φυσιολογικός τρόπος εργασίας, αλλά σε 2010 ήταν μια καλή είδηση), καθώς και να μην χρειαστεί να υποστούμε την πληθωρική αλαζονεία του Word. Όταν συνειδητοποίησα ότι η δουλειά γινόταν υπερβολικά μεγάλη και ότι «έχανα τον έλεγχο», αποφάσισα να μειώσω τη διάρκεια για να σταματήσω στο τέλος της αρχικής ιστορίας και μετά να συνεχίσω την ιστορία στα επόμενα έργα. Άρχισα επίσης να ψάχνω για λογισμικό που θα με βοηθούσε να γράφω χωρίς να χάνω τη συνοχή και τον ρυθμό. Δεν βρήκα όμως κάτι που να με ικανοποιεί».

Στο Castello Pasquini η εκθαμβωτική ομορφιά της καθαρής επιστήμης

Πώς κι έτσι? Υπάρχουν, απ' όσο γνωρίζουμε, αρκετά προγράμματα βοήθειας δημιουργικής γραφής, όπως το Scrivener, το StoryMill, το Manuskript και πολλά άλλα.

«Σίγουρα, και έχω δοκιμάσει μερικά, ειδικά το StoryMill. Αλλά είναι όλοι ρυθμισμένοι σε τυπική δημιουργική γραφή βιβλίων, οπότε μου ταιριάζουν όλα».

Ένα θαύμα ενός τηλεσκοπίου σε ένα σύμπαν θαυμάτων

Με ποια έννοια? Τι είναι το «μη τυπικό», αντισυμβατικό στη δουλειά σας;

«Διαφορετικές πτυχές. Για παράδειγμα, περιέχει ένα είδος εσωτερικής «Βικιπαίδειας» επιστημονικών όρων, οι σελίδες της οποίας μεγαλώνουν καθώς εξελίσσεται η πλοκή, και η οποία αντιπροσωπεύει ουσιαστική σε βάθος ανάλυση, πρώτα απ' όλα για μένα, προκειμένου να προσανατολιστεί κανείς στο πυκνό δίκτυο των μυστηρίων που εκτυλίσσονται στην ιστορία και τις τεχνολογίες του φουτουριστικού κόσμου που περιγράφεται. Από την αρχή έψαχνα τόσο έναν τρόπο να διαχειριστώ αυτό το «δεύτερο επίπεδο» του βιβλίου και έναν τρόπο να το κάνω χρησιμοποιήσιμο χωρίς να ενοχλώ τη γραμμική ανάγνωση. Επιπλέον, κάθε σκηνή προηγείται από ένα «γλύφο», ένα σύμβολο που παρέχει μια περαιτέρω ερμηνεία. Τελικά, καθώς προχωρούσα στη δουλειά, προέκυψαν νέες ανάγκες: εικόνες, μουσική, κινούμενα σχέδια. Για το μέλλον σκέφτομαι τη δυνατότητα ενός graphic novel και άλλων «εμβυθιστικών» τεχνολογιών που αξιολογώ».

Δείγματα – Επιλέξτε (αυξήστε την ένταση)https://t.co/iUQRRBmQF0
Ο Κάρλο πάλευε να κοιμηθεί.
Ξάπλωσε ανάσκελα στο κρεβάτι, βλέποντας τον Γαλαξία να περιστρέφεται αργά στο ταβάνι και ακούγοντας στο βάθος το adagio από το «Φθινόπωρο» του Βιβάλντι. (…) pic.twitter.com/9yUI4nlRbJ

— Evk – The Montecristo Project (@evkmusic) Ιούλιος 7, 2022

Μας φαίνεται ότι τελικά μιλάς για ένα υπερκείμενο με έκδηλες πολυμεσικές φιλοδοξίες…

«Απολύτως αλήθεια, αλλά με επιπλέον ταχύτητες και μεγαλύτερη ευκολία στη χρήση. Όμως από την αρχή αντιμετώπισα μια σκληρή πραγματικότητα. Αρχικά σκέφτηκα να κυκλοφορήσω μόνο σε ψηφιακή μορφή, ώστε να μπορώ να διαχειριστώ εύκολα τις πτυχές πολυμέσων του έργου, και τη διάρκειά του. Αργότερα, μιλώντας με διάφορους ειδικούς του κλάδου, πρώτα από όλα τον θρυλικό Fabrizio Venerandi, συνειδητοποίησα ότι οι ψηφιακές μεγάλες εταιρείες έχουν δεσμευτεί να καταπνίξουν την επιβεβαίωση ενός προτύπου όπως το ePub3, το οποίο θα ήταν τέλειο για το «The Montecristo Project». Επιπλέον, κατάλαβα ότι το «μόνο ψηφιακό» δεν αρκεί». 

LaMDA, Google και οι αρετές ενός… «καθηγητή τσέπης»

Περίεργη δήλωση από την πλευρά του, που καταλαβαίνω ότι ήταν πάντα λάτρης των ψηφιακών θεμάτων.

«Και όμως είναι έτσι. Από την άλλη πλευρά, «παθιασμένος» δεν σημαίνει «στερούμενος κριτικής σκέψης». θα έπρεπε μάλλον να είναι το αντίστροφο. Για πολλούς ανθρώπους, η εμπειρία χρήσης ενός βιβλίου παραμένει συνδεδεμένη με το φυσικό αντικείμενο, το χαρτί. Όχι μόνο για τη μυρωδιά… αλλά για να έχετε κάτι χειροπιαστό στο χέρι σας, να ανταλλάξετε εμπειρία με τον συγγραφέα, μέσω της αγοράς στο βιβλιοπωλείο, στο όριο μέσω της αποστολής με κούριερ: σε κάθε περίπτωση, κάτι φυσικό σας φτάνει. Ας σκεφτούμε το σημερινό comeback του βινυλίου, παρόλο που η ξεκάθαρη ποιοτική του κατωτερότητα σε σχέση με την ψηφιακή μουσική έχει πλέον αποδειχθεί. Θέλουμε όμως να βάλουμε την εμπειρία του ανοίγματος ενός εξωφύλλου, της απόλαυσης των γραφικών, της αφαίρεσης του δίσκου και της τοποθέτησης του στην πιατέλα; Δεν είναι τυχαίο ότι μια εταιρεία όπως η Apple αφιερώνει τόση φροντίδα και πόρους για να δημιουργήσει την τέλεια εμπειρία «ξεσυσκευασίας» ή αποσυσκευασίας, τις αισθήσεις που νιώθει κανείς όταν ανοίγει το κουτί ενός από τα προϊόντα υλικού της. Κάτι λείπει ακόμα από το ψηφιακό».

Αυτοί οι τρεις στόχοι διάσωσης του Διαδικτύου από… τον εαυτό του

Τι ακριβώς λείπει από το ψηφιακό εκδοτικό προϊόν;

«Μεγαλύτερη ενοποίηση με τη φυσική εμπειρία της πραγματικότητας. Δεν είμαστε ασώματες ψυχές, μας αρέσει να αγγίζουμε, να μυρίζουμε, να τρίβουμε, να χειριζόμαστε. όχι μόνο να βλέπεις ή να ακούς. Φυσικά, αν αγόραζα άλλα βιβλία «φυσικά», φαντάζομαι ότι η γυναίκα μου θα με πετούσε σίγουρα από το σπίτι, οπότε είναι ευπρόσδεκτα τα ηλεκτρονικά βιβλία, τα οποία μπορώ να διαβάσω και στο κρεβάτι το βράδυ χωρίς να την ενοχλώ πολύ με το κρεβάτι. φως αναμμένο. Και όταν βγαίνω έξω, μπορώ να πάρω μαζί μου μια ολόκληρη βιβλιοθήκη, κάτι που δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Το περιβάλλον ευχαριστεί αν καταναλώνουμε λίγο λιγότερο χαρτί. Αλλά, επαναλαμβάνω, είμαστε φυσικά όντα, χρειαζόμαστε μια αισθητηριακή εμπειρία που δεν διαμεσολαβείται περαιτέρω ούτε από οθόνη. Μάλλον θα ξεπεράσουμε το πρόβλημα μέσα σε λίγα χρόνια, αλλά προς το παρόν πρέπει να αντέξουμε».

Ο αλγόριθμος της κοινωνικής βλακείας δεν είναι αποτέλεσμα των κοινωνικών δικτύων

Πώς «τακτοποιείται»;

«Περιμένοντας μελλοντικές τεχνολογίες, όπως το διαδραστικό χαρτί γραφενίου που πειραματίζονται στο Sant'Anna στην Πίζα και τα φημολογούμενα γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας της Apple, προσπαθώ να χρησιμοποιήσω με τον καλύτερο τρόπο αυτό που υπάρχει: τον Ιστό και τον κώδικα QR. Δημιούργησα , εκτός από τον ιστότοπο «βιτρίνα» του βιβλίου (https://eucear.eu), ένας επιπλέον ιστότοπος για περιεχόμενο μπόνους (https://wiki.eucear.eu), του οποίου οι σελίδες είναι προσβάσιμες τόσο από την ψηφιακή όσο και από την έντυπη έκδοση του μυθιστορήματος, μέσω πολύ ωραίων συνδέσμων ή/και QR Codes, χτισμένων γύρω από τα γλυφά. Είναι ένα site συνεχώς εξελισσόμενο, όπου σταδιακά θα προσθέτω περισσότερο περιεχόμενο (αλίμονο δεν έχω ομάδα, το δουλεύω μόνος προς το παρόν) ώστε όσοι αγοράσουν το βιβλίο να εμπλουτίζουν πάντα την εμπειρία χρήσης τους. Σκέφτομαι επίσης να κάνω τα πάντα πιο διαδραστικά, με την έννοια να ανοίξω ένα είδος συνεργασίας μεταξύ συγγραφέα και αναγνωστών, μέσα από μορφές διαλόγου και, γιατί όχι, προτάσεις για την εξέλιξη της ιστορίας. Στο μέλλον θα ήθελα επίσης να δημιουργήσω έναν τρίτο ιστότοπο, τον πραγματικό του εργαστηρίου EuCeAR, ακρωνύμιο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Προηγμένης Έρευνας «my»). Το σκέφτομαι, αλλά δεν είναι αστείο να φανταστείς πώς θα μπορούσε να είναι ένας ιστότοπος το 2075… πράγματι, ένας «δικτυακός χώρος», δεδομένου ότι το Δίκτυο θα είναι εντελώς διαφορετικό από τώρα. Είμαι ανοιχτός σε δημιουργικές συνεργασίες, αν αρέσει σε κάποιον το έργο».

Αυτή η περίεργη αντίληψη του ψηφιακού ελλείψει τεχνογνωσίας

Τι σας επιτρέπει το 'Saga' να κάνετε περισσότερα από άλλα πιο παραδοσιακά λογισμικά;

«Βασικά, ό,τι κάνουν άλλες παρόμοιες εφαρμογές: διαχείριση μεμονωμένων σκηνών, καταγραφή των διαφορετικών εκδόσεων και της εξέλιξής τους με την πάροδο του χρόνου. οργανώστε τις σκηνές σε κεφάλαια, βιβλία, σειρές βιβλίων. για κάθε σκηνή συνδέω τους χαρακτήρες, τις τοποθεσίες, τη γραμμή χρόνου. Επιπλέον, μου επιτρέπει να διαχειρίζομαι άλλα κειμενικά στοιχεία που συνδέονται με μεμονωμένες σκηνές, όπως τα λήμματα της εσωτερικής «Wikipedia», και να ελέγχω τη συνοχή και την εξέλιξή τους μαζί με την πλοκή. Μια άλλη σημαντική λειτουργία είναι η διαχείριση των γραφικών στοιχείων: πέρα ​​από τις εικόνες που περιέχονται στο βιβλίο, οι οποίες δημιουργήθηκαν επίσης από τον ταλαντούχο Fabio Porfidia, κάθε σκηνή, όπως ήδη αναφέρθηκε, έχει μια γλυφή και έναν ή περισσότερους συνδεδεμένους κωδικούς QR, ανάλογα με το σχετικές εγγραφές στο Εσωτερικό 'Wiki'. Έχω δημιουργήσει επίσης συνδέσμους με τα μεμονωμένα κεφάλαια και σκηνές του ePub (του ηλεκτρονικού βιβλίου), το οποίο αποτελείται από μια σειρά αρχείων .xhtml και σιγά σιγά μαθαίνω επίσης να διαχειρίζομαι τον κώδικα απευθείας από το Saga. Το επόμενο βήμα είναι να κάνετε το ίδιο για τον κώδικα Markdown, μια προηγμένη γλώσσα για τη διαχείριση κειμένων, προκειμένου να βελτιωθεί η ροή εργασίας με τον εκδότη. Πάνω από όλα όμως, όντας μια λύση που δημιουργήθηκε από εμένα και πάνω στην οποία έχω τον απόλυτο έλεγχο, μου επιτρέπει να την προσαρμόζω συνεχώς στις ανάγκες που προκύπτουν κατά καιρούς. Καθώς αναπτύσσω τους ιστότοπους και τα περιεχόμενα μπόνους, σίγουρα θα λάβω άλλες ιδέες (ή θα τις προτείνουν οι αναγνώστες), αυξάνοντας την πολυπλοκότητα του έργου, αλλά διατηρώντας την εσωτερική του συνοχή, χάρη στη χρήση του Saga. Δεν είναι απλώς ένας τρόπος καλύτερης διαχείρισης της γραφής, ως διαδικασίας: με βοηθά επίσης να έχω ένα πιο καθαρό αποτέλεσμα, ένα κείμενο όπου η εξαιρετική πολυπλοκότητα της πλοκής αντισταθμίζεται τέλεια από την ευχέρεια και την απλότητα της ανάγνωσης».

Γεύση – Σφάλμαhttps://t.co/VIo8O386Mz
(…) - Είμαστε σχεδόν εκεί. – Εκτός από τη διαχείριση της παγίδας του, ο Jin ήταν ένας από τους υπεύθυνους που θα ακολουθούσαν τη διαδικασία, έτοιμος να επέμβει σε περίπτωση προβλημάτων. Δύο λειτουργίες, η μία πιο σύνθετη από την άλλη (…) pic.twitter.com/qs8juwLSac

— Evk – The Montecristo Project (@evkmusic) Ιούλιος 9, 2022

Είναι το Saga το μόνο λογισμικό που χρησιμοποιήσατε;

Χρησιμοποίησα επίσης το BBEdit από το BareBones Software, ένα πολύ ισχυρό πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου για τη διαχείριση του κώδικα ePub. Επίσης, έπρεπε να δημιουργήσω έναν εννοιολογικό χάρτη της πλοκής και της «Wikipedia» και για να το κάνω αυτό, χρησιμοποίησα το OmniGraffle του OmniGroup. Ο χάρτης, ο οποίος είναι ορατός σε μορφή «χωρίς spoiler» σε αυτήν τη σελίδα του ιστότοπού μου, καθώς και παρακολούθηση της εξέλιξης της κύριας πλοκής και των δευτερευουσών πλοκών, δείχνει όλους τους συνδέσμους μεταξύ των σκηνών και των σχετικών εγγραφών του εσωτερικού «Wiki », που ονομάζω «αναφορές». Στα αριστερά κάθε στοιχείου υπάρχει ένας αριθμός που το προσδιορίζει μέσα στο Saga, ως σκηνή ή ως αναφορά».

Ο Διαστημικός Αγώνας; Δίκαιη αποζημίωση για τους baby boomers

Είστε εδώ και καιρό γνωστός στον κόσμο της ιταλικής φαντασίας ως μουσικός και παθιασμένος πάνω από όλα με τον John Ronald Reuel Tolkien, εμπνέοντάς σας να συνθέσετε ένα ολόκληρο άλμπουμ. Θεωρείται ο πατέρας της σύγχρονης φαντασίας και, από όσο γνωρίζουμε, ο Βρετανός συγγραφέας δεν αγαπούσε ιδιαίτερα την τεχνολογία. Πώς συμβιβάζετε αυτές τις δύο πτυχές, εσείς που σας ενδιαφέρει ιδιαίτερα και που το χρησιμοποιείτε πλήρως για το «The Montecristo Project»;

«Εδώ κινδυνεύουμε να διπλασιάσουμε τη διάρκεια αυτής της συνέντευξης, οπότε θα είμαι σύντομος, προσπαθώντας να μην είμαι απλοϊκός. Πρώτα απ 'όλα, ο Tolkien έχει πράγματι επηρεάσει βαθιά το είδος της φαντασίας, αλλά ήταν πάνω από όλα φιλόλογος και δημιουργός γλωσσών και κόσμων: τον θεωρώ συγγραφέα επών, ένα είδος Ομήρου του XNUMXου αιώνα και έναν από τους οι σημαντικότεροι συγγραφείς της σύγχρονης φαντασίας. Δεύτερον, ο Tolkien επέκρινε την αλόγιστη χρήση της τεχνολογίας, αλλά ας θυμηθούμε ότι ήταν ερευνητής: δίδασκε για δεκαετίες στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ήξερε και ήξερε να εφαρμόζει πολύ καλά την επιστημονική μέθοδο. Δεν περιφρονούσε καθόλου την επιστήμη, αντιθέτως έδωσε μια ιδιαίτερα ζωντανή όρασή της στη βαθιά γνώση της φύσης από, για παράδειγμα, τα Ξωτικά της Μέσης Γης, ικανά να «πείσουν» τα δέντρα να μεγαλώσουν σύμφωνα με τις επιθυμίες τους. να δημιουργήσετε αντικείμενα όπως τα Rings of Power ή τα Silmarils. και ονόμασε αυτή την ικανότητα τέχνη, όχι μαγεία. Από την άλλη, ο Sir Arthur Charles Clarke έγραψε κάποτε ότι «κάθε αρκετά προηγμένη τεχνολογία δεν διακρίνεται από τη μαγεία» και συμφωνώ απόλυτα με αυτή τη δήλωση. Τούτου λεχθέντος, υπάρχει πολύς Tolkien στο βιβλίο μου, ξεκινώντας από την κάπως εμμονική προσοχή στη λεπτομέρεια και την εσωτερική συνοχή του μελλοντικού κόσμου που περιγράφω. Είμαι πεπεισμένος ότι και αυτός θα εκτιμούσε τη χρήση του υπολογιστή για τη γραφή, αυτός που ήταν μάλλον ακατάστατος (όπως εγώ). Φυσικά, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να συγκρίνω τον εαυτό μου με έναν γίγαντα της λογοτεχνίας ».

Αυτές οι «σκοτεινές πραγματικότητες» γεμάτες (νέα) μυστήρια για τον κόσμο

Ας επιστρέψουμε στην πλοκή του μυθιστορήματός του. Πρόκειται για τη λεγόμενη «Σκληρή» επιστημονική φαντασία, δηλαδή υψηλής τεχνολογίας. Δεν θα μπορούσε αυτή η πτυχή, η πολυπλοκότητα της πλοκής και η προσθήκη του εσωτερικού 'Wiki', των γλυφών και άλλων περισσότερο ή λιγότερο πολυμεσικών και διαδραστικών στοιχείων να κάνουν την ανάγνωση πιο απαιτητική και κουραστική τελικά;

«Αυτό που ελπίζω να έχω πετύχει και ευτυχώς οι κριτικές που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής μου το έχουν επιβεβαιώσει, είναι ακριβώς το αντίθετο. Μια ομαλή, ευκίνητη ανάγνωση, παρά τις διασταυρώσεις πλοκών και χαρακτήρων και παρά τις δυνατότητες εμβάθυνσης και περαιτέρω εξερεύνησης. Από την άλλη, ο σύγχρονος αναγνώστης είναι συχνά και λάτρης του κινηματογράφου και των τηλεοπτικών σειρών, γι' αυτό έχει ήδη συνηθίσει σε αυτό το αφηγηματικό ύφος που θα τολμούσα να προσδιορίσω ως «πολυφωνικό». Αλλά ας μην ξεχνάμε τα περίφημα παραδείγματα της «υψηλής» λογοτεχνίας, όπως ο Ιτάλο Καλβίνο ή ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες… τίποτα εντελώς νέο, στηρίχτηκα στους ώμους πολύ πιο φαρδύς από τους δικούς μου».

Τελευταία μέρα προώθησης: 21 γευσιγνωσίες για εσάς στην ομώνυμη σελίδα.https://t.co/iWCoQ084ND
Παρακαλώ απολαύστε και κοινοποιήστε. pic.twitter.com/qlc02BzB4x

— Evk – The Montecristo Project (@evkmusic) Ιούνιος 30, 2022

Ο κόσμος που περιγράφεται στο μυθιστόρημά σας είναι διαφορετικός από τον σημερινό, αλλά ταυτόχρονα είναι μια εξέλιξή του και από σήμερα κληρονομεί και τα δύο προβλήματα, όπως τα βίαια φαινόμενα που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή και τις τεχνολογίες που βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο, όπως η υπολογιστική κβαντική επιστήμη και η ίδια η τεχνητή νοημοσύνη. Αυτοί είναι οι πιο εμφανείς δεσμοί μεταξύ των δύο κόσμων: υπάρχουν και πιο κρυφοί;

«Προφανώς ναι. Καταρχάς, μπορώ να πω ότι πρόλαβα κάποια θέματα που το 2010 (και πολύ περισσότερο το 1993) ήταν εμβρυϊκά, όπως η διάδοση της σκέψης ενάντια στην επιστήμη, δυστυχώς. Αλλά αυτό δεν πρέπει να φαίνεται ως ένα είδος μαγικής ικανότητας, άλλωστε ο συγγραφέας δεν είναι παρά μια κεραία που λαμβάνει κοινωνικά σήματα και «στοιχειώνει» το Διαδίκτυο σε όλες του τις πτυχές από τα πρώτα χρόνια που εξαπλώθηκε στην Ιταλία, και τα δύο για ευχαρίστηση παρά για επαγγελματικούς λόγους. Η σχέση μεταξύ των ανθρώπων, της επιστήμης και της τεχνολογίας πάντα με γοήτευε και με κέντριζε το ενδιαφέρον, τόσο από τις πιο θετικές και δημιουργικές πτυχές όσο και από τις πιο επιβλαβείς και επιβλαβείς. Μερικές φορές εκπλήσσομαι από το πόσοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ζουν ακόμα στη δεκαετία του '80 του περασμένου αιώνα. Φυσικά, κανείς δεν περιμένει από όλους να προβάλουν τον εαυτό τους στο 2075, αλλά τουλάχιστον συνειδητοποιώντας ότι βρισκόμαστε στον XNUMXο αιώνα… Νομίζω ότι αυτό είναι το ελάχιστο. Η επιστήμη και η τεχνολογία δεν είναι «αποκομμένα» μέρη από την πραγματικότητά μας, διαφορετικά είναι σαν να προσπαθούσαμε να ζήσουμε σε ένα δάσος αγνοώντας τα δέντρα: αργά ή γρήγορα συντρίβουμε. Δεν είμαστε όλοι nerds ή geeks, δεν χρειάζεται να είμαστε όλοι παθιασμένοι με τη φυσική ή την τεχνολογία, αλλά εξακολουθούμε να μιλάμε για κάτι που είναι αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας και που τους επηρεάζει βαθιά, επομένως είναι θέμα επιβίωσης για να το καταλάβουμε , ενημερωθείτε, μείνετε ενημερωμένοι. Μέχρι τώρα η ρητορική «στην εποχή μου κοιταζόμασταν, σήμερα κοιτάμε μόνο smartphones» φτάνει σε αφόρητα και πάνω απ' όλα εξωπραγματικά επίπεδα. Πίσω στην εποχή που βλέπαμε τηλεόραση ολόκληρα απογεύματα, αγνοούσαμε τους άλλους ενώ διαβάζαμε την εφημερίδα ή ένα βιβλίο. Ο XNUMXός αιώνας, για τον οποίο πολλοί μιλούν με νοσταλγία επειδή «ήμασταν πιο άνθρωποι», έφερε δύο παγκόσμιους πολέμους, όπλα μαζικής καταστροφής, δεκάδες εκατομμύρια θανάτους και μερικές από τις πιο επιτυχημένες απόπειρες γενοκτονίας στην ιστορία. Από αυτή την άποψη λίγα πράγματα έχουν αλλάξει: από την άλλη πλευρά, σήμερα υπάρχουν αληθινές και βαθιές φιλίες που γεννιούνται και αναπτύσσονται στο Διαδίκτυο, οπότε ας σταματήσουμε με τις θέσεις των boomer... Τούτου λεχθέντος, στην καρδιά της ιστορίας μου, Όπως κάθε ιστορία που σέβεται, υπάρχουν οι χαρακτήρες. Υπάρχουν τα συναισθήματά τους, οι φόβοι τους, οι ελπίδες τους. Και τελικά αυτό είναι που έχει μεγάλη σημασία».

«The Montecristo Project – The First Colony»; Ένα βιβλίο-κόσμος